πώς μπορεί να φτάσει μία τεχνητή γλώσσα τις μάζες; είναι κάν δυνατόν αυτό να συμβεί; είναι ευκταίο;
η ιδέα της παγκόσμιας κοινής ΔΕΥΤΕΡΗΣ γλώσσας είναι η ιδέα της παγκόσμιας κοινής δεύτερης ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ γλώσσας΄ εκείνης που δέν ανήκει/προσιδιάζει/εκπορεύεται από ένα έθνος/λαό΄ η πιό διαδεδομένη και καλλιεργημένη [με εκδόσεις, μεταφράσεις, μουσική, ζώσα κοινότητα κλπ.] τεχνητή γλώσσα που βαδίζει αυτό τον δρόμο, είναι η εσπεράντο΄ κανείς δέν γνωρίζει ακριβώς την τρέχουσα έκταση και διάδοσή της, υπολογίζεται πάντως σε μερικές δεκάδες χιλιάδες έως εκατοντάδες χιλιάδες ομιλητές ανά τον κόσμο΄ πολύ μικρότεροι είναι οι αριθμοί για τις υπόλοιπες όμοιες γλώσσες [και υπάρχουν ήδη αρκετές: ido, interlingua, lojban, toki pona, volapük, sambahsa, pandunia, lingwa de planeta κλπ.], πράγμα που ενισχύει τον αρχικό προβληματισμό:
ποιά θα είναι η γλώσσα αυτή, από ποιά συστατικά θα αποτελείται --ώστε να είναι και εκ της φύσης της (όσο το δυνατόν) παγκόσμια--, ποιός θα την διδάξει και πώς΄ αυτά είναι τα τεχνικά ζητήματα΄ και παραπέρα, δεδομένων των τρεχουσών συνθηκών σε πολιτική, παιδεία, παγκόσμιες διακρατικές σχέσεις, και στην ίδια την ατομική διάθεση και προαίρεση ενός εκάστου των παγκόσμιων πολιτών, φαντάζει κυριολεκτικά αδύνατον και ουτοπικόν να σκεφτεί κανείς ότι θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί καθόλου ένα τέτοιο εγχείρημα... μα ακόμα και να συνέβαινε, θα μπορούσε αυτό εν τοις πράγμασι να εγγυηθεί ή έστω να βοηθήσει την ουσιαστική προσέγγιση των λαών;
των πραγμάτων ούτως εχόντων, είναι αφενός μεν αξιοθαύμαστο και αξιοσέβαστο το έργο των δημιουργών γλωσσών προς αυτή την κατεύθυνση, και επίσης σεβαστή και συγκινητική η εκμάθηση αυτών από τους --όσους είναι-- ενθουσιώδεις πιστούς ανά τον κόσμο, μα φαίνεται προς ώρας ότι η κατάσταση θα μείνει εκεί΄ εάν δέν συμβεί κάτι τεράστιο και ανατρεπτικό, η Ουτοπία θα παραμείνει στην θέση της΄ και εμείς απλώς θα εξακολουθούμε να γράφουμε και να μιλάμε --ίσως ίσως σε κάποια τεχνητή γλώσσα-- γι' αυτή.
η ιδέα της παγκόσμιας κοινής ΔΕΥΤΕΡΗΣ γλώσσας είναι η ιδέα της παγκόσμιας κοινής δεύτερης ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ γλώσσας΄ εκείνης που δέν ανήκει/προσιδιάζει/εκπορεύεται από ένα έθνος/λαό΄ η πιό διαδεδομένη και καλλιεργημένη [με εκδόσεις, μεταφράσεις, μουσική, ζώσα κοινότητα κλπ.] τεχνητή γλώσσα που βαδίζει αυτό τον δρόμο, είναι η εσπεράντο΄ κανείς δέν γνωρίζει ακριβώς την τρέχουσα έκταση και διάδοσή της, υπολογίζεται πάντως σε μερικές δεκάδες χιλιάδες έως εκατοντάδες χιλιάδες ομιλητές ανά τον κόσμο΄ πολύ μικρότεροι είναι οι αριθμοί για τις υπόλοιπες όμοιες γλώσσες [και υπάρχουν ήδη αρκετές: ido, interlingua, lojban, toki pona, volapük, sambahsa, pandunia, lingwa de planeta κλπ.], πράγμα που ενισχύει τον αρχικό προβληματισμό:
ποιά θα είναι η γλώσσα αυτή, από ποιά συστατικά θα αποτελείται --ώστε να είναι και εκ της φύσης της (όσο το δυνατόν) παγκόσμια--, ποιός θα την διδάξει και πώς΄ αυτά είναι τα τεχνικά ζητήματα΄ και παραπέρα, δεδομένων των τρεχουσών συνθηκών σε πολιτική, παιδεία, παγκόσμιες διακρατικές σχέσεις, και στην ίδια την ατομική διάθεση και προαίρεση ενός εκάστου των παγκόσμιων πολιτών, φαντάζει κυριολεκτικά αδύνατον και ουτοπικόν να σκεφτεί κανείς ότι θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί καθόλου ένα τέτοιο εγχείρημα... μα ακόμα και να συνέβαινε, θα μπορούσε αυτό εν τοις πράγμασι να εγγυηθεί ή έστω να βοηθήσει την ουσιαστική προσέγγιση των λαών;
των πραγμάτων ούτως εχόντων, είναι αφενός μεν αξιοθαύμαστο και αξιοσέβαστο το έργο των δημιουργών γλωσσών προς αυτή την κατεύθυνση, και επίσης σεβαστή και συγκινητική η εκμάθηση αυτών από τους --όσους είναι-- ενθουσιώδεις πιστούς ανά τον κόσμο, μα φαίνεται προς ώρας ότι η κατάσταση θα μείνει εκεί΄ εάν δέν συμβεί κάτι τεράστιο και ανατρεπτικό, η Ουτοπία θα παραμείνει στην θέση της΄ και εμείς απλώς θα εξακολουθούμε να γράφουμε και να μιλάμε --ίσως ίσως σε κάποια τεχνητή γλώσσα-- γι' αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου